son kez bakmak isterdim gözlerine son kez sarýlmak son kez saçlarýna dokunmak son kez dudaklarýndan içmek
ama biliyorsun ki ben fýrtýnayým ateþim su ve deprem
hiç dokunmadan düþlerime bir þiirin içinde buldum seni sensiz doðan güneþi sensiz parlayan ayý sensiz ýþýldayan yýldýzlarý bir gecede yüreðimdeki mezarlýða gömdüm yüreðim sensiz çok karanlýk hiç aydýnlansýn istemiyorum sensiz kimse iliþmesin karanlýðýma
ve bir gölgenin arkasýna saklandým gölge benden, ben gölgeden uzaktým sonra herkes kendi yalnýzlýðýnda ölüyor herkes kendi acýsýyla herkes kendi fýrtýnasýnda herkes kendi ateþinde ama ben sen-sizlikten
çünkü benim eksik yaným sensin gelip tamamlayamadýðýn gidip talan ettiðin yaþamadan ölmez de insan sevdiðine hasret kalarak ölür yüreðimin tam ortasýnda bir þairi öldürmüþler içimde bir sürü aðýt bir sürü acý bir sürü ölüm var
ama biliyorsun ki ben fýrtýnayým ateþim su ve deprem ben ölü bir þairim
ibrahim dalkýlýç
25/08/2017 22:40 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.