CENAZE
CENAZE
Musalla taþýnda bir hatun kiþi,
Yeþil örtülü tabut içinde!
Eþ, dost, akraba yasta!
Hüzün kokuyor mezarlýk!
Gözler yaþlý!
Gönüller harap!
O mutlu mu þimdi?
Görür mü, duyar mý bizi?
Ýzet-i ikram mý görür?
Eza ve ceza mý?
Sakallý, cüppeli hocalar,
Kara kaplý kitaplara bakar,
Söylerler bir þeyler,
Ama gidip gören olmadý hiç.
Ben hatun bir kiþiysem,
Hemcinslerim kýldýrmalý namazýmý,
Onlar topraða vermeli,
Þu cansýz bedenimi der gibi.
Ne diye erkekler yapar bu iþleri?
Neden kovarlar kadýnlarý huzurdan?
Oysa þu koca ömründe,
Hizmetine koþan,
Sohbetlerini þenlendiren,
Vefalý kadýn dostlarýydý.
Tap tazeydi hayalleri,
Maiþet derdindeydi.
Çektirirdi bankadan emekli maaþýný,
Borç harç öderdi.
Bazen yersiz bir þüpheye kapýlýrdý,
Torun torba bir þey mi arakladý?
Baðrýþmalar duyulurdu odasýndan!
Yaþlýlýk iþte!
Hesapta yoktu ölüm!
Ama davet beklemez ki Azrail.
Sorulabilse þimdi,
Dönmek ister mi geri?
Az mý yedi hayatýn sillesini?
Yetmedi mi bunca dert, keder?
Ne diye gelmek istesin?
Sorgu sual olsa da,
Adaletle daðýtýlýr her þey orada.
Yoktur kötülükten, þerden eser,
Hakkýn huzurudur.
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.