KURBAN
KURBAN
Ýþte geldi çattý,
Yeni bir kurban bayramý daha.
Kiminde tatil,
Kiminde kurbanlýk telaþý.
Koyun, keçi, sýðýr…
Alan alana.
Peki ama nasýl baþladý bu gelenek?
Vakta ki;
Bir peygamber vardý,
Ýbrahim’di adý,
Ýbrahim Aleyhisselam.
Bir dilek diledi Yaradan’ýndan,
Evlat istedi,
Verirsen bana eðer,
Geri veririm sana.
Rýzan için kurban ederim dedi.
Cebrail geldi,
Bir oðlan çocuðu müjdeledi ona.
Sevindi!
Çok sevindi Ýbrahim!
Ýsmail dünyaya geldi.
Büyüdü,
Yedi yaþýna geldi.
Ama Ýbrahim unuttu sözünü,
Bir rüya gördü,
Ve hatýrladý.
Kurban etmesi gerekirdi Ýbrahim’i!
Verilen evlat emanetti,
Verilen söz de,
Bir imtihandý bu.
Aldý Ýsmail’i, çýktý yola,
Kalbi hüzün doluydu Ýbrahim’in,
Zordu Ýsmail’i kurban etmek,
Keskin býçak kesmedi Ýsmail’i.
Cebrail bir koç getirdi cennetten,
Rabbýn emrini iletti,
Bunu kurban et dedi,
Ýsmail baðýþlanmýþtý.
Teslimiyet ve fedakârlýktý bu.
Böyle baþladý kurban.
Kevser Suresi’nde anlatýldý,
Mezhepler farklý yorumladý kurbaný,
Þafi, maliki, hanbeli sünnet,
Ebu Hanife vacip dedi,
Alevi, þiî oralý bile olmadý,
Ýslam diye takdim edildi,
Azýnlýktaki Hanefi görüþü,
Camilerde, hutbelerde, vaazlarda.
Yüzlerce yýl geçti aradan,
Ýnsanlar deðiþti,
Ýhtiyaçlar da.
Her yýl,
Ülkenin et potansiyelinin dörtte biri,
Eriyip gitti,
Sonra fiyatlar tavan yaptý,
Olan fakire oldu.
Kurbanlýk hayvanlara,
Olmadýk eziyetler edildi.
Kovalandý,
Dövüldü,
Ayaklarýndan asýldý.
Akan oluk oluk kan kutsandý,
Çocuklara gösterildi.
Gayr-ý müslimler alay ettiler yüce dinle.
Ýnsan bünyesi sindiremedi,
Bunca proteini kýsa zamanda.
Heba olup gitti,
Ne fakire yaradý, ne zengine.
Kurban etleri buldu yerini þimdiden,
Ya sucuða, ya dipfrize.
Fakir yine kaldý aç!
Ve muhtaç!
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.