TÜRK

TÜRK
Gökyüzü daðlara,
Daðlar, denizlere secde ediyordu!
Güneþ henüz doðmuþtu ki
Gözüm bakýnca yýldýzlara,
Bileðim yapýþýp kaldý,
Kýlýcýmýn kabzasýna!

Kan oluk oluk akýyordu,
Malazgirt ovasýna.
Birden daðlar doðruldu!
Denizler çekildi.
Bir ana güðümünden su verdi.
-Ana doldur, ana doldur...
Açýldý Anadolu’nun kapýlarý…

Geldiler durdular:
Boz yeleli ulu hakanýn önünde.
Girdiler türkün gönlüne.
Türk adý onlara
Atadan kaldý hatýra.
Yükseltmek için þanýný
Yemin ettiler Allaha.

Yemini bozan olursa,
Sayýlacaktýr düþmanýn safýnda.
Daðlara, taþlara, Türk yaza yaza;
Bir aðustos sabahý,
Dayandýlar Ýstanbul’un kapýlarýna.

Kutsal bir emirdi.
Bu emri yerine,
Ancak Türk getirebilirdi.
Yýllar geçip de gaflete düþünce,
Küffar Ýstanbul’u iþgal etti.
Türk adýyla bir paþa:
“Ordular ilk hedefiniz Akdeniz” deyince,
Yüceldi türkün gücü!

Ýlelebet silinmeden,
Aya, yýldýzlara yazýldý,
Atatürk adý!
Kim bu adý silmeye kalkarsa,
Uðrayacaktýr Allah’ýn gazabýna.

Türk demek!
Yüksek demektir.
Hangi çýlgýn çýkarsa karþýsýna,
Yok olacaktýr.
Kýlýcýmýn kabzasýnda!..
Yusuf Yýlmaz



Sosyal Medyada Paylaşın: