ZAMAN *)(* ( KITA-I KEBİRE )

Varsýn rana olmasýn hoþ-bû cana þeydayým.
Çün mehruda çeþm-i yâr þol tîr-ü keman benim.

Dilbend derunî aþýk herdem güle teþnedir,
Solmuþ güle kor sunan hârikle duman benim.

Rüzgâr gibi savrulup hengâmla ferah-aver,
Her sayfada cûþ eden bitmez o roman benim.

Ey! Aþk n’ola etme fâþ efsunla þu dil-darýn,
Olsan perîþan gönül dâð-dâra liman benim.

An dürr-i yegânedir geçsin zayi olmadan
Vuslat ile sonlanan mübrem o zaman benim.

NECÝBE ÇETÝNKAYA

Bu þiir, aruzun mef’ûlü / mefâilün / mefûlü / mefâilün kalýbýyla, ayný zamanda, özleþim ve hece ölçüsüyle yazýlmýþtýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: