YOK YOK !

Ýstemem ben rahat, baþka dar iken,
Huzur mu battý ki, gül varken diken.

Yok yok istemem ben, vicdaným kalkar,
Geçiþtirmek ister, yürekler yakar.

Bu kaçýncý sefer, vicdana sormak,
Yüz, el avuçlarda, devamlý yormak.

Yok yok istemem ben, içim rahatsýz,
Kadere yön verilir, yoktur bahtsýz.

Doðru ne ise o, baþka ne denir,
Susmak dilsiz þeytan, yüz ele verir.

Yok yok istemem ben, dürter içgüdüm,
Dökülür cümleler, gider kördüðüm.

Dokuz köyden kovul, kýyamet kopsa,
Hakkýn yerini bul, anlar O oysa.

Yok yok istemem ben, ne bilem iþte,
Ben bunu söylerim, hayýr bu iþte.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: