Köyümü Özledim

Gurbet elde nâçâr kaldým
Köyümü ne çok özledim
Derin hayallere daldým
Köyümü ne çok özledim

Duydum ki çiçekler açmýþ
Etrafýna koku saçmýþ
Ana baba baþta taçmýþ
Köyümü ne çok özledim

Çeþmesini, pýnarýný...
Meþesini, çýnarýný...
Ortasýný, kenarýný...
Köyümü ne çok özledim

Ölüsüyle, saðlarýyla
Çiçeklenmiþ daðlarýyla
Bereketli baðlarýyla
Köyümü ne çok özledim

Havasý suyu baþkadýr
Ýnsanýn huyu baþkadýr
Derneði, toyu baþkadýr
Köyümü ne çok özledim

Zihnimde köyün izleri
Aþikâr olmuþ gizleri
Þehirler yordu bizleri
Köyümü ne çok özledim

Dünün kadri bilinmiyor
Hatýralar silinmiyor
Gurbet elde gülünmüyor
Köyümü ne çok özledim

Ýçimiz hasretle yandý
Gönlümüz hüzne boyandý
Býçak kemiðe dayandý
Köyümü ne çok özledim

Umutlarým harap oldu
Gördüklerim serap oldu
Her ne varsa türap oldu
Köyümü ne çok özledim

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: