Gecelerim karanlýklarla vals içinde efkar, hüzün sarýlmýþ yalnýzlýðýma zaman ilerliyor rüzgarýn loþ fýsýltý gibi ileride süzülüyor gemiler birer silüet
Tek ýþýldayan yapay soðuk ýþýklar sinsice aydýnlatýyor kuytu caddeleri binalar gri tonunda sönük yýldýzlar gibi üç beþ lâle al rengi ýþýk saçýyor gölgeye nerede o eski masmavi gözlü þehir
Deniz kýyýsýnda oturan bir dilenciyim mehtap ve mavi sessizce sarmaþ dolaþ bu þehrin mavi gözlerinde tutukluyum yavaþ, yavaþ tan düþerken ýssýzlýðýmla..
Suskun//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mikail Dede Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.