Düþündüm. Su diye içirmemdi kendime. Sonra düþündüm. Yarattýðým nehirde boðulmaktý. Ve ne kadar baðýrdým içime hep
Yürüdüm! Vardýðým yerlerin gerisinde kaldým Sonra yürüdüm. Eksilmemdi kavuþtuklarým. Ve ne kadar yalnýzlýðýmdý hep.
Uyudum. Yarýsýndan çoðu boþ bir tabuttu dinlenen. Sonra uyandým, Baþka birinin uykusuydu.. Ve ne kadar yorgundum hep. . Yüzyýlýn sonunda son defa bir delikten baktýðýmda çaðýn çocuklarý Atlarýn altýndan yeryüzünü çekip O kuyruksuz maymunun vajinasýný týka basa doyurdular.
Korktum. Doðacak bir yer aradým sayfalarda. Sonra korktum Kustuðuydum kitaplarýn Ve ne kadar anlamsýzdým hep.
Öldüm. Sidik kokuyor topraðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
LuyCiyano Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.