EY DÜNYA...

Ölümle süslüyorum ömrümü,
tüm yalnýzlýðýmý atacaðým üzerimden bu gece,
çýðlýkla seslendireceðim son türkümü son þiirimi,
yüreðimi son defa susturacaðým aþka,
ruhsuz bedenimi son defa yýkayýn musalla taþýnda,
sadece bir resim kaðýda çizilmiþ dünya,
sendeyken kurduðum hayallerimi sun yarýnlý bakýþlý çocuklara,
sitemim yok sana inan,
ama öfkem; bir volkanik dað gibi,
sende yaþayanlara varlýðýmý bilmeyenlere,
sen güzeldin oysa,içindekiler kokan bira þiþeleri gibiydi,
sana vasiyetim olsun ey dünya,
en güzel köþene koy beni,
sessiz ve sedasýz olsun gidiþim ,
kimselerin uðramadýðý sahiplenmediði
en güzel saray köþküne,
sadece güzelliðine sýðýnan kuþlar uðrasýn bana,
annemin ve babamýn döktüðü göz yaþlarýyla yýka beni,
onlar ki sendeyken beni dualarla süslediler,
ben seni yaratana aþýðým ey dünya,
iþte sessizce gidiþim onadýr,
yokluðumu hissetmesin hayali ile yaþadýðým kadýným,
gözlerim kapanýyor ey dünya,
bir yorgan gibi sarýl bana,
yolcu et beni ömür yolculuðumda,
ardýmdan bir sen veda ettin bana,
son çýðlýðým dýr sana ey dünya;
hakkým sana helaldir EY DÜNYA...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: