Kime ne söylenir, kalbi olmazsa sukut edilir!

Yalnýzdým sakince adýmlýyordum öylesine
Ayaklarýmýn, götüreceðini bilmediðim yere
Hasretiyle, halimi demlediðim bir güzelliðe
Senden kalan son izleri bulacaðým ümidiyle

O an çay yudumluyorduk senin güzelliðinde
Telaþ içinde dönünce çay döküldü üzerime
Fark ettiðin an gayretin artýyordu her zaman
Yanaklarýn kýzarmýþtý gözlerin þakýn bakmýþtý

Ne kadar çaba göstersem hiç ikna olmuyordun
Belki utanýyordun fakat halimde çok üzüyordun
Dökülse ne olacak nihayetinde suyla yýkanacak
Sende arta kalan zaman her zaman koklanacak

Bak þimdilerde sen yoksun, kokun hiç gelmiyor
Muhabbet ikliminde alýnan o nefesler haz veriyor
Sensiz ne bahar, ne hazan gönle sürur vermiyor
Bade içilmiyor, yürek sýzlýyor þarkýlar eþlik ediyor

Rüzgâr hýçkýrýyor dalgalar mahzunca sesini arýyor
Kuþlar yalnýzlýðýmý devran ederek aþiyaný özlüyor
Yalçýn kayalar kuþ bakýþlarýyla sineye sabýr diliyor
Halde bir takat kalmýyor, hicran her yanýmý sarýyor




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: