Sönmüş lambalar, ne kadar ıssız sokaklar!

Melalin yalnýzlýðýnda sadýk arkadaþlarý
Ufuklar serencamýnda, hicran þarkýlarý
Kaldýrýmlarýn sancýsý bilseniz ki çok acý
Ne hancý kaldý ne yolcu bir gönül yarasý

Gönlüm senin yokluðunu nasýl çekecek
Kime ne diyecek, sancýsýný kim bilecek
Canlar habersizce nefeslenerek gidecek
Karanlýk sokaklarý o lambalar anlayacak

Gönül yarsiz, bahar suya hasret kalýr mý
Aþk, sinede zuhur etmeyince anlaþýlýr mý
Umutsuzluk dergahýnda bir inanç olur mu
Hiddet solunurken, þefkat hiç bulunur mu

Þahitlik eder sokak lambalarý sessizliðinde
Edebin tefekkür edilen nadide enginliðinde
Gecelerin, sukutu yaþadýðý aþikâr dirliðinde
Kim kiminle aþk kimin derdinde gelmeyince

Hasretim, geceler içinde ben çok hederim
Bircan içinde nefeslenen yalnýz divaneyim
Nefsin biganeliðinde, o nedameti neyleyim
Keþ kelerin hezeyanýnda bulunmaz bir iþim

Sabrý bilirim, ben artýk onunla bir yarenim
Çileler içinde tefekkür ettiðim zenginliðim
Ben kendi halimleyim, lambalardýr þahidim
Aþký teneffüs ederim onula halimi demlerim



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: