SÝTEM Sabahlarý ýlýk nefesin dokunurdu tenime... Yanýmda olmadýðýnda yanar can evim hasretinden, Kaþ düþürmen ne ki .... Sen yüreðimin tenha köþelerinde öldün ya. Beyaz narin gelincik dansýna dururduk, Su kenarlarýnda hatýrlasana. Soluk hava gri bulutlar þimþekler çaksa da gölgemize, Son dem nergiz , papatyalar toplardýk elimize. Aþk-ý Hüveydaydý ince lisanýmýzda . Bir dem geceye kalsa da öfkemiz Seherin bembeyaz bulutlarýyla uyanýrdý neþemiz. Ahtý vefamýz büyüktü hani Bir milyon mum yaktým . Neden arýyorum zifiri karanlýk da yüzünü? Sen mevsim misin yýlda bir kere mi gelecektin yazýma? Ayzýt gibi süt gölünden güzellik üfledin yüzüme. Bir gülüþün lütuf mu? Yoksa ihanet mi? Hangi maskeli baloda, Viranede bulacaðým seni. Artýk deli rüzgarlara yasladým kendimi. Sosyal Medyada Paylaşın:
ALİ MESUT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.