Benim De Bülbülüm Vardı.

Benim De Bülbülüm Vardý

Bir kara kuþ kondu kýrýldý dalým,
Yalvardým yakardým; kardeþ kalalým.
Dinlemedi; eydi kara tüyünü,
Nasýl unuturum o hain günü!

Oysa… benim dalým çicekli daldý,
Bir Bozdað yörüðü atamdan kaldý.
Saklanýrdý elden; namusu vardý,
Bir bahar kara kuþ özünden aldý

Ne ederdim artýk; nereye gidem,
Alýp koyunlarý yabanda güdem.
Sorarlarsa ’ne iþ, yörüðün gýzý’
Derim ki ’yol uzun, bu alýn yazý.’

Geldi geçti zaman, bir baþka oldu,
Vardýðým o yerler bir baþka yoldu.
Çok kara kuþ gördüm uçtu tepeden,
Elde mavzerimle, hepsi kayboldu.

Ýçlerinden biri çakýr gözlüydü,
Anladým ki; biraz efe özlüydü.
Deðiverdim hemen sol dalým kýrýk,
Taþýmazdý onu bu hâlle artýk.

Yetmiþini geçtim, hýrçýndýr halým,
Çýkmadý kinimden o hain zalým.
Döküldü yapraðým, kurudu dalým,
Oysa... benim de bir bülbülüm vardý

19.08.2017

Mehmet Semercio...
Sosyal Medyada Paylaşın: