Ç A Y

Unutulmaz anlarýn, çay þahidi olmuþtur.
Bazen aþkla beraber, gönüllere dolmuþtur.

Dostla dertleþmelere, çay olmuþtur vesile,
Böyle akýp gelmiþtir, hep nesilden nesile.

Gölgelerde oturup, hoþ kelamlar ederken,
Ayrý bir tat katmýþtýr, bir de çayý içerken.

Bazen yalnýzken insan, arar bir dert ortaðý,
Elinden tutuverir, çayla dolu bardaðý!

Dostla ayrý bir güzel, zevk veriyor içimi,
Hem rengi hem kokusu, ýsýtýyor içimi!

Misafire sunarken, çay sevginin tadýdýr,
Kalpten ýsmarlanan çay, paylaþmanýn adýdýr.

Ýnce ince süzülür, duygulara buharý,
Kýþýn bile yaþatýr, gönüllere baharý!

Her ne zaman açýlsa, eskiden muhabbetler,
Çayla demleniverir, o doyumsuz sohbetler!

Karýþtýrýnca camdan, çýkan kaþýðýn sesi,
Ruha huzur veriyor, sanki gönül bestesi.

Güzel anlara þahit, anýlara mihmandar,
Kokusuyla geniþler, çaysýz mekânlar hep dar!

Dostlar için çayýmýz, düþman için seyfimiz,
Sürüp gitsin yýllarca, çayla olan keyfimiz!

Seyf: Kýlýç.

Mahmut KILIÇOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: