Ha pamuk bükmüþüm Ha ibriþim; Geceler kelepçe olmuþ; Boynuma. Bazen atlýyým; Bazen bir yaya. Çýkarým, Kaf daðýna. Hayallerime sarýlýrým; Gece uykularýna hasret! Göz nurumu; Rüyalarýma baðýþladým. Mekikler olmuþ Taþýyan; Çalmasý yasak ýslýklarýmý; Sevdiðimin kulaklarýna, Döküp bütün dikkatlerimi Bu yorulmaz mekiklere; Telgrafýn telleri! Ýpliklere...ipliklere! Ha pamuk bükmüþüm Ha, ibriþim... Bu benim iþim. Uykularýmýn bitmeyen hasreti diken, Diken kirpiklerime Tespih gibi dizdim Gençliðimi Gecelerime. Doyamadým; yeni pabuçlarýma! Hayallerimi hapsettim Avuçlarýma...
Süleyman ÜSTÜN (Cibali - Ýstanbul 1954) Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit ışığı 2010 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.