KARA GÖZLÜM (4)

Güzelsin, emsalin görüp duymadým
Cemalin ay, kaþýn yay kara gözlüm
Makamýna baþka kulu koymadým
Sendin bu canýma tay kara gözlüm


Sen gittin kalmadý yüzüme gülen
Halimden anlayan, derdimi bilen
Ne selam gönderen, ne kendi gelen
Sen de ikrarýndan cay kara gözlüm


Hayat sonsuz bir düþ, gerçeði yalan
Hüzün, özlem, tasa gönlüme dolan
Bunca zaman sonra elimde kalan
Hasretlik nasipte pay kara gözlüm


Hiç düze çýkmadý gittiðim yollar
Çiçeðe dönmedi tuttuðum dallar
Siyaha dönüþtü pembeler, allar
Dinmeyen zarýmý duy kara gözlüm


Belli ki dönmezsin artýk buraya
Tuz basýp sinemde onmaz yaraya
Gönül terazinde çekip daraya
Ömrümü bir pula say kara gözlüm


Gözüm yola bakar kulaðým seste
Olmadýðýn her gün yüreðim yasta
Belki de gelirsin en son nefeste
Sensizlik ömürden zay kara gözlüm


Niyazým o dur ki Yüce Kebir’e
Son bir sözüm vardýr sýðmaz tabire
Vadem yettiðinde beni kabire
Kerem et elinle koy kara gözlüm
Sen de gözyaþýna doy kara gözlüm



15.08.2017





Sosyal Medyada Paylaşın: