Ne Uzun Geceydi

uykumuzdu
getirip avuntular býraktý bahçeme
rüyalar büyük çocuklarýn gölgesinden
bir kuþla yarýþan seyir yaramazýnýn
dönüp duran ýþýðýna tebessüm ettik
ne uzun geceydi
ne güzel mutlululuklar yaþadýk seninle

ardýmýzý silip silip yeniden baþladýk
ne zaman bize bulut getiren bir rüzgar olsa
bozup bozup eski kumsallardan bahsediyorduk
öfkeli dalgalar mýydý bilmem
çürümüþ yeni aþklar býrakýyordu kýyýlarýmýza

o yaz bütün þenlikleri yuttuk seninle
gecelerin yorgunluðumu desem
yýldýza küsen ay gibi
kalbini göðe düþüren sevgiliye sitemler etmiþtik

yanaþýyordu sularýn sesi her þeye raðmen
ormanlarý birleþtiren o tatlý yara
uzadýkça sezgiler beliriyor
hatýrlýyorduk dudak dudaða ölmeyi

bir aðustos çýkmazýnýn söylediði gibi
güzel günler býrakýyorum þarkýmýza
ezgiler gözlerini yumup gün ýþýðýna doluyor
sonsuzluðu azarlayan yankýnýn dibinde
ilerliyor üzgün yalvarmalar.










Sosyal Medyada Paylaşın: