sanki buralara yýllardýr kimse gelmiyormuþ bu açýk seçik tepeler alevleriyle yalazlanýrken atlýlar geçip gidecek develer ufuklara doðru yanký edip umutlarýmýzý sevgi dolu þehirlere götürecekler
mahsende bir yudum umut þarap fiyakalý gümüþ kýlýcýmý yüzüme tutup seyrettim kendimi yüzüm kaçýp kaçýp geliyordu sana iðnede oya güle batýp kanatýyordu kýrmýzýyý hep aynýydý yaramýzý iyileþtiren acý
savaþlarýn hiç ölmeyen çocuðu nefes alsa yaþama sevinci basýyor omuzlarýndaki hürriyete elini ýþýldayan suya sokup yüreðimi serinletsen duyuyorum taþlarýn cümbüþünü gökyüzünü gülümsetiyor ýrmaðýn denize iniþi hangi yöne dönsem güzelsin
kuruyan dala soruyorsun ýlýk yaz akþamlarýný bize neler getirdin ey yorgun hava kavuþup sabahý yitirsek avuçlarýnda özleyeceðiz yeniden seni verme sakýn kimseye sakla bize o sonsuz geceyi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.