Aðaçlý bir yolda hiç aðladýðýn oldu mu?
Topraða bastýðýn da çimenler ezildimi...
Kelebekler özgürken, menekþeler soldu mu?
Sevdiðinle beraber her taraf gezildi mi?
Yanýndan geçen kuþlar selamýný aldý mý?
Ölen tüm çocuklarýn ahý yerde kaldý mý?
Çile çeken milletler en sonunda güldü mü?
Sen bunlarýn hepsini düþündün de ne oldu...
Aynaya bakan kýzýn þaçlarý dökülmüþtü,
Bir dilenci kemanla birþeyler çalýyordu...
Yarým kalan aþk’larý yerden kazýyorlardý,
Çocuklar vurulunca kafa bozuyorlardý...
Bir kadýn da evinde çorba kaynatýyordu,
Kocasýnýn verdiði üç kuruþla gönülden.
Bir adam bir memura rüþvet dayatýyordu,
Kimse farkýnda deðildi gidiyordu ömürden...
Ahmet ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.