Gereksiz Şiir

Sonra yine kendi yazgýmýn üzerine parmaklarýmýn ucundan mürekkep döktüm
Çoktandýr derme-çatma yürüttüðüm aciz ömrüm nihayetinde yeniden kötürüm....

Ezilmiþ bir þiirin elimde kalan son kýrýntýlarýndan yazýyorum bunlarý..
Baðdaþ kurup oturmuþum derin ahh’laar okyanusunun kýyýsýna
Uzaklardan el sallýyor eteði pullu deniz kýzlarý
Rivayete göre onlar da zaten ayyaþ denizcilerin uydurmalarý...

Hava nemli
simdilerde küf kokuyor bütün dünya
kimsesiz kalmýþlýðýmada aldýrmýyorum artýk
hani diyorum bari tutunacak bir kulpu olsa..

Sonra þu "aþk"diye tabir edilen meret
mesela yalnýzca þairlere mübah kýlýnsa

Gecenin koynunda yalnýzlýðýný bir köçek gibi oynatamayan
Üþümüþ yüreklerini
yaralarýnýn kabuklarýna sarýp sarmalamayan
hiç þiir okumayan mesela
yada çarþafýna piþmanlýk serilmiþ sabahlara hiç uyanmamýþ olan
nicelerine kanun hükmüyle yasaklansa..

Kýrýlan bir dalýn çýtýrdýsýyla çýnlýyor kulaklarým
kendi karanlýðým alabildiðine koyu ve derin..
ben ki þairim
yine de tabiri kayýp bir sabaha uzanýyor zaman
Mânâ yükleyemiyorum taklitçi takvimin yapraklarýna
Anlayan varsa bir adým benden yana gelsin....

Yadigar Yeliz Yaman
Sosyal Medyada Paylaşın: