Bir papatyaydý o Göz alýcý kýrmýzý güllerin arasýnda Farkedilmeyi bekleyen Ama asla farkedilmeyen!.. Ne renkleri canlýydý Ne de kalýndý gövdesi gülün ki kadar Biliyordu bunlarý Farkýndaydý Her rüzgar estiðinde Gül yerine kendisinin kýrýklýðýný Ve yine kendisiydi Her güneþ açtýðýnda HesApsýzca tekrar affeden rüzgarý Katlanýyordu tüm bunlara Sýrf farkedilme uðruna Bürgün farkedilecek Sevimli bir çocuktan annesine Ya da sevgiliden sevgilisine Gül yerine kendisi armaðan edilecekti O süslü vazolara kendisi koyulacaktý BEKLÝYORDU!.. Ama yýllar geçtikçe oda anladý Dikkatli bakýlmadýkça hiçbir güzelliðin farkedilemeyeceðini Þimdi tek isteði O çok sevilen güller elde edilirken Kendisinin ezilmemesi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ela_gözlü_havin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.