Þimdi ebruli bir aðýt tutar zamaný Zaman ellerime yakýlmýþ kýna gibi solar gider içimde ki kýyametin sur’u üfrülür yüreðim burulur defterim dürülür
hangi mevsimde hangi zamanda kaldýn Ey! nefsim sen kendini ne sandýn Ey! ben deki ben Öyle bir pejmurdesin ki nefsindeki zehre bandýn Ey nefis Bilmedin dostun, dosta dostça vurgunu Ýçin için için yer seni Unuttun yer altý gölü gibi ýssýz içinde ki gölgeni yaktýn geçtin dost dediðin ilgeni kendin yýktýn kendindeki bendini
hani iðde kokardý dost kokulu saatler hani dosta dostça verdiðin vaadler iðde çiçekleri bir bir döküldü bak dostluðun ilmekleri birer birer sökülür bilmedin iðdeler çok içli aðlar aðlar da göz yaþlarý yüreðine dökülür
dostluk bile yerden yere saçýlldý hadi þimdi sus gönül kendini boþa yorma akýllanmaz bu nefse beyhude hesap sorma
nilüfer Gökdemir Gür Sosyal Medyada Paylaşın:
YARENŞEHBAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.