ÜÞÜME Bir kýþ günü, Karanlýk bir gecede, Sadece ýslýk çalan sert rüzgarlarýn sessi duyuluyordu. Ay ýþýðý karlý daðlarda bana yol gösteriyordu. Pusuya yatmýþ kahpeler beni arkadan vurdular.
Yaðan kar þiddetini artýrýyordu. Titreyen parmaklarýmý avucumun içine sýktým. Kan þakaðýmdan ýlýk ýlýk akýyordu. Aklým hala baþýmdaydý. Tüfeðimin kabzasýný baþýma yasladým. Kar yorgan gibi örttü üzerimi. Sadece Annemin sesini duydum. “Üþüme oðlum!..” Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.