PUSLU AY

ay kuyulardan çýktý hýrçýn çiçek
göðe düþen kor aðzýmýzdaki pas tadý
gülüþlerim soldu yeryüzünde
gökte tüten samanyolu
küller içinde

ülkem mi güzeldi sen mi ay
sularý deðiþen deniz yataklarýnda
mercanlarla oynaþýyor ay ýþýðý
eski kuþlar kanat vuruyor dans gecelerinde
gümüþ rengi gökyüzüne çevirip yüzünü
acý defne kokularýyla geliyorsun kaçýþlarýný yineleyen bir aþka
yaðmurlarýn ve ay ýþýðýnýn yýkadýðý
çürük köklü aðaçlarýmýn balý akmýþ özüne
kaybolmuþ gövdemi arýyorum
daðlarýn saðýr yankýlarýnda
ay kýyýsýz bir kör duvar
akýþsýz sevinçler baþucumuzdaki düþlerin mavi ellerinde

baþý çiçekli daðlar
ay ýþýðý býrakýyorum
üþümüþ aç susuz çocuklarýn avuçlarýna
kanatsýz bir melek
doruklardan gülümsüyor zuhal yýldýzý
hovarda göðsümün hoyrat kuþlarýna
ökselenen kuþlarýn kanat vurmasý
özgürlüðün nidasý mýdýr

gül daðýtýyor çocuklar
buðday tarlalarýnda
esmerleþiyor baþaktan tenleri
duru bir ýrmaðýn kenarýndan seyrediyorlar gökte kayan yýldýzlarý
bir dilek tut yarýnlar için hýrçýn çiçek
kuþlar fýrtýnada yýkandýlar
sarýþýn gövdende parçalandý ay
aðaçlarýn gövdesine ay ýþýðý serpiliyor hülyalý masallardan
durgun göl diplerinde unutuyorum konuk masalarda oturan adamlarý
okþarlardý bir zaman kýrmýzý kayalýklarda parçalanan ay paresi sevgililerin zambaklý kýyýlarýný
ah yaz geceleri sonsuz samanyolu olmamýþ ömrüm benim
yaralý ayaklarla kaçtým ýlýk ürperiþler kalbindeki ay tutulmasýndan

ah yosun gözlü sevgili
ay gemisi uzaklaþýyor ýpýssýz boþlukta
unutulmuþ bir aþk biliyorum
deniz perisi ay ýþýðýnda soyunurken
biz geçmiþ anýn saçlarýný okþuyoruz
karyanýn ýþýklý kentlerinden yýldýzlar yaklaþýyor
sularýn ay ýþýðý ile söyleþisine
antik kent surlarýnda ay ýþýðý ile yýkýyorum
sana gecikmiþ gövdemi

Ömriye KARATAÞ
07.08.2017
Sosyal Medyada Paylaşın: