Yine oturdum köþeme Günbatýmýný izliyorum Herþey yerli yerinde Sandalyen bile
Akþam oluyor Güneþ saklandýkça bulutlarýn arkasýna Hoþ sohbetlerimiz geliyor aklýma Kavgalarýmýz Kahkahalarýmýz Ýçmeyi unutup köþede soðuttuðumuz çaylarýmýz Sen geliyorsun aklýma Uzun sarý saçlarýn Gamzelerin ,gözlerin Ýçinde kaybolduðum deniz gözlerin
Yanýmdaki sandalyene bakmaya cesaretim yok Ne saga ne de sola ceviriyorum baþýmý Kabullenemiyorum
Tek bir ses arýyorum sýðýnacak Ýçimi rahatlatacak Sonra dalýyorum uzaklara
Akþam oluyor yavaþ yavaþ Hava kararmaya yuz tutmus Hatýrlýyorum . Korkardýn karanlýktan Yalnýzlýktan
Zorla ellerime dikiyorum gözlerimi Ve lanet edercesine bakýyorum Kýzýyorum Ellerinin deðerini bilememiþler gibi
Nereden bilecektik ki Bize verilen zamanýn Bu kadar çabuk bitecegini
Ýç cekiyorum derince Baktýkça gökyüzüne Biliyorum Oralarda bir yerdesin . Ve sende benim Günbatýmýný izlediðim gibi Ýzliyorsun beni Rüzgar kokunu getiriyor burnuma . Özlemimi hafiflametmiyor belki ama Geliyor ya , yetiyor bana ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurisinin sedasii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.