Basit ol!...Basit!..
Ayaðýnda,
Pahalý olmayan bir ayakkabý,
Bir keten pantolon,
Alelade bir kazak,
Týraþlýsýn, saçlarýn taralý,
Hepsinden önemlisi,
Senin bu yürek,
Senelerdir yaralý...
’’Böbürlenerek yürüme’’,
Dedi ya Rabbýn sana,
Sende bunu kulaðýna küpe et...
Menfaatin olmayan insanlara da selam ver.
Ýþte o zaman,
Bende insaným be diye,
Göðsünü ölene kadar ger...
Basit ol,basit,
Ýnsanlara yedir, içir
Sonra kapýya kadar geçir.
Korkma;
Bir þey eksilmez servetinden...
Çok fazla biriktirme mallarý,
Nasýl olsa sende bir gün,
Tutacaksýn ahiretteki dallarý...
Ýþte o sana dua edenler,
Dünya’da çile çeken o bedenler,
Bir gün seni ittirir Cennetten içeri,
Sende dýþarýda kalmaz ilerlersin,
Cennete doðru ileri...
Ahmet ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.