IŞIĞIM...

yalnýzým demekten utandým artýk
yokluðun karþýmda iken,
sessizce izliyorum gülüþünü,
bensiz mutlu oluþun nede güzel...
ahh! hele ki saçlarýn,
gözlerini kapatýyordu ve sen sinir olmuþtun,
ben rüzgarýn estiði gibi
yüreðime huzur estiren saçlarýna düþman olmuþtum,
ellerin;bir nar çiçeðini ezer gibi
kalbimin ellerine mahkum’ luðunu seyrettiriyor þimdi bana,
hayalini kurduðumuz mutluluklarýmýzý biriktiriyorum þimdi,
yokluðunda her þeyim yarým kaldý sol yaným,
uçun ey martýlar benden bahsedin ona;
onun yaþamadýðý dünyayý istemiyorum,
nefes almadýðý topraklar da nefessiz kaldýðýmý,
yokluðunda türküleri de öldürdüm,adýnýn geçtiði þiirleri de,
kimse de kalmadý gidiþinin ardýndan etrafýmda,
mutlu anýlarýmýzý anlatýyorum taþ duvarlara,kaldýrýmlara,
þimdi ben yalnýz kalmaktan gururluyum,
cadde boyunca sýralanan ýþýklara sarýlýyorum geceleri,
çünkü sen benim ýþýðýmdýn,
gecelerimi güzelliðinin ýþýðýyla süslerdin,
ben seni çok seviyordum oysa,
yanýmda olmana raðmen dokunmaktan korkuyordum,
artýk ölümü seçtim yokluðunda,
þimdi mi;sevmiyorum artýk inan seni eskisi gibi,
benden gidip baþkalarýna yandýðýn için...#ÞAÝRbaz
Sosyal Medyada Paylaşın: