Karanlýk! Vakit gün ortasý, Görmemek alýn yazýsýný, Zorluk deðil, Ýmtihan gülüþünde bir mevsim. Ayrýlýk bu defa Hesabý yapýlmamýþ mesafelerde, Koklamak gibi sanki Atlas esintisinde toroslarýn çiçeðini Anlýyor musun?
Öyle çok ýslak ki kelimelerim, Gözlerimden arta kalan dem’in Þiirler öldüren kýzgýnlýðýyla Nice güvercinler izledim Ölen bir þiirin sayhasýnda uçarken
Üstü çizilmemiþ ihaneti bilen eller, Kalemsiz diyarlara sürgün. K/âðýttan gökyüzünde Taþ’a yazýlmýþ bir ferman buluyorum, Narince sürülmüþ býçak sýrtýna Ve Kýný oyulmuþ göðsümün en derinine. Bir hüzündür batmak bilmez Ýçimin denizlerinde Saçýlmýþ, kök salmýþ yürek içinde.
Hikâye uzun, Kalemim kýrýk, Hep nazlýdýr þiirler, Ve þairler vatandýr; Yalnýzlýða, Bitmiþliðe, Kedere, Yitirilmiþ alfabeye. En nihayetin de Sevgiye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Davut Daşkıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.