Yarınlar Karanlık Roza
gecenin nankörlüðü üzerimde yine
yine seni sen yokken göðsüme yaslýyor baþýný
sen yokken kokunu getiriyor rüzgar
sen yokken sarýlýyorsun bana
bazen sevmek insana uzak kalýr
ama sevmek insanýn yüreðinde saklýdýr
benim yüreðimde de sen saklýsýn roza
aklýmda birdenbire sen geçiyorsun
sen uzaklaþtýkça ben seni daha çok özlüyorum
daha çok seviyorum bu kör olasý dünyada
daha çok düþ kuruyorum yarýna dair
ama yarýnlar karanlýk roza
yarýnlar bize uzak
yarýnlarda biz yokuz
sanki bir türkünün en kýyýsýnda sen varsýn
ve baþýmý omzuna yaslamýþým
ve saçlarýmda ellerin
bir patika yolunu adýmlýyoruz
bir tarafýmýz kardelen kokulu daðlardan geçiyor
bir tarafýmýz derin okyanuslarda
ve biz maviyi özlüyoruz roza
üstümüzde kara bulutlar geziniyor yine
oysa bir çocuðun sevinci kadar masum sevdim seni roza
bir çocuðun kaçan uçurtmasýna döktüðü göz yaþý kadar masum
ve bir papatyanýn son yapraðýnda
yere düþen söðüt dalýnda
kuruyan erik aðacýnda
sýcak bir aðustos akþamýnda
ölümü yaþar kadar çok sevdim seni roza
sonra seni yüreðime sarýp
seninle bir caný bölüþüyorum roza
sensiz bir ömrü öldürmeden
sensiz bir yüreði sahiplenir gibi seviyorum seni
sensiz bir hayatý sana sarýlýr gibi seviyorum
seni sen yokken de sen varsýn gibi seviyorum roza
ibrahim dalkýlýç
02/08/2017
22:38 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.