Sana kahrým . . Son þafaðýnda adým adým uçurumlanýrken; adýna yazýlmýþ tüm efsanelerin hýrpalanmýþ ceset sürülerinden, tadý kaçýk intikamlar kehânetledim. Bitip baþladýðýn her heceyi, her geceyi. .
Düþüstü suçlandým!
Yýprandýðým, eskidiðim acýlardan doðurduðum hiç bir güneþin sabâhý olmadý. Tuzaðýnda kalýp kýrpýlan her eksik, detone çýðlýklarýn ardýndan ansaydý nefesini, inceltilmiþ hiç bir izine denk düþmeyecekti ellerim.
Nefesine yanaþýp aþtýðým dudaklarýn; kaçtýðým duraðýn oldu hep. Aklýmda son kalan câzip bu unsur; biraz uzaðýna iliþtirilmiþ cesur bir aþktý. Son yaz gibi;son ocak, son sýcaktý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferhatcolak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.