Umudum
Kapýyý vurup hýzla dýþarýya kaçmýþtý kadýn.
Karanlýðýn içinde yok olup gitmek görünmez
olmak istedi yüreðinden. Ardýnda býraktýðý kendisi mi,
gençliði mi, yoksa anýlarý mýydý.? Yürürken hakim
olamadýðý göz yaþlarý, acýlarý mý, yoksa piþmanlýklarý mýydý.?
Amaçsýzca yürüdü karanlýðýn onu yok etmesini istercesine.
Kime gidip sýðýnsaydý, derdini kime anlatsaydý.?
Yüreði kor gibi yanarken, öfkesi daðlarý aþarken
nasýl da suskun kalýp kapýyý ardýndan çekip gittiðine
kendisi de þaþýrmýþtý. Geride býraktýðý yok olan anýlarý mý,
yoksa acýmasýzca yaþattýrdýðý anlarýn intikamý mýydý.?
Geçmiþin anýlarý içini böyle acýtýrken geleceðe nasýl
umutla bakacaktý.? Kýrdýðý zincirleri kimle dolayacak nasýl
umut edip yaþayacaktý.? Sabaha kadar deli gibi karanlýkta
kaybolmak için dolandý. Günün ilk ýþýklarý ile acýsý daha da
gün yüzüne çýkýp arttý. Çareyi çaresizce kadehlerde aradý
ama kendine geldiðinde ayný acý kor gibi yüreðini yakmaktaydý.
Nefret, intikam, acý hayatýný bulandýrdý. Ümit etmek, umut etmek
sevmek, özlemek, beklemek ne zamandý, hangi zamana
kalmýþtý bir türlü bulamadý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.