Bir gün bir fýrtýnanýn,tam ortasýnda kaldýn;
Aðlayýp duruyorken, göründü orada adýn...
Umutsuz bir gündü o,hayatlarý bitiren;
Ama Allah’ýn vardý,sana sevgi getiren...
Ýþte böyleydi hayat, acýsý tatlýsýyla;
Bundan sonra geçecek, dedi ömrün huþuyla...
Daha çok badireler, atlatýp duracaksýn;
Sabredersen ki eðer, gerçeði bulacaksýn...
Hayatýnýn gerisi, geçmesin nazlý nazlý;
Allah’ýna dua et, ömrün daha da hazlý...
Rabbým sevdiði kula, bil ki çok dert veriyor;
Dayanacak güç varsa, mutluluða eriyor...
O acý dolu günler,sevgisiz olan dünler;
Gelirse tekrar geri,melekler söndürürler...
Meleklerden kastým da, yavrularýmla karým;
Onlar olmasaydýlar, kalýrdý hayat yarým...
Fýrtýna bu ne zaman, gelecek belli olmaz;
Bundan sonra þansý yok, Ahmet’in hayatý yaz...
Rabbým þükürler olsun, alýp verdiklerine;
Kendine geldin ki sen, vardýn dileklerine....
Ahmet ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.