BİR YİĞİT ADAM

Bir Muhsin vardý kapatma güneþimi diyen,
Zalimin karþýsýnda aslan gibi kükreyen.
Ser veren, can veren davasýný hiç vermeyen,
Bir Muhsin vardý ki Þarkýþla’da beklemeyen.

Anlayamadýlar ne seni, nede davaný,
Unutmayýz seni kar üstünde býrakaný.
Acýlar içinde geçti ömrünün her aný,
Biz tanýdýk kahpeleri artýk sende taný.

Biz davayý seninle gördük, seninle bildik,
Yoluna yolumuz sözüne sözümüz dedik.
Sen hücredeyken biz zikirler de beraberdik,
Rüzgar estiðinde seninle gezmek isterdik.

Huzuru hep sonsuzlukta vuslatta düþündün,
Betonlarda deðil de kar üstünde üþüdün.
Peygamber çiçeklerini rüyalarda gördün,
Doðmasýn güneþ artýk ümitlerini gömdün.

Keþ daðlarý geçit vermez bulmasýnlar diye,
Nasýl kýydýn yiðide söyleyebilsen niye.
Bulmak için kansýzlar çýkarmýþlar devriye,
Yüz binler arkanda senin için ölesiye.

Bulmasýnlar artýk yalandan yardým gelmesin,
Enkazýmda býrakýn beni kimse görmesin.
Üzüntüm sevdiklerim düþmanlarým bilmesin,
Bir yiðit vardý diyin, adý; Sivas’lý MUHSÝN…..


Sadýk KARADEMÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: