Bir adam/ Derin kozasýna Sýrma ipekler örüyordu Ardýçtan kovaný vardý Ýçinde bal yüzlü çocuklar Ellerinde hürriyet/ Gözlerinde atamýn ýþýðý Sürekli insan kazanýyordu Çam kozalak yüreðinde Ben bildim…
Bir kadýn/ Çakýr gözlerinden Dingin bulutlar geçiyordu Al yanaðýna sevinç oturmuþtu Hüzünleri kýr çiçeklerinden kanaviçe Kapýnýn önünde/ Kapýnýn önünde/ Cevizli keteler yapýyordu Ýnsan sýcaklýðýnda Ben yedim…
Bir gelin/ Arýkovaný gibi Çalýþkan maðrur dik baþlý Dalkýrmazýn yüksek yaylalarý gibi Köyünün öðretmeni/ Dil tercümaný/ Sevda harmaný Ben gördüm…
Bir çocuk/ Esmer gözlerinde Sýðýrcýk telaþlarý Ne giyerse yakýþýr Kuzey rüzgârlarýnýn Demi yanaklarýnda Öpülesi koklanasý onlar Ben sevdim…
Onlar suda balýk, çiçekte arý Yürekte sancý/erkendiler erken gittiler…
Bu þiir yakýn zamanda Artvin Þavþat Dalkýrmaz köyünde Elim bir trafik kazasýnda yitirdiðimiz/ Ýsamettim, Sultan, Þenay, Kuzey Demir anýsýnadýr…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.