baþý sað göðsümde, yumuþacýk yüreðim sað elinde, sýcacýk hissettiklerimi yüzüme yansýtmama gayretindeyim.. için için memnun içim kükrüyor, hareketsiz bedenim.. "bu kýz beni seviyor" gözlerim uyuyormuþum edalarýnda þeytan dürtüyor, gözlerim yumulu gel de uyu? sabahtýr inleþen hastalarýn da; biri sandalyede diðeri karyola ucunda oturan hasta yakýnlarýnýn da eminim gözleri bizden yanda.. yan yan.. dikizliyor olmalýlar, çaktýrmadan bakmýyorlarmýþ gibi nedense ses, soluk depreþme yok kimseciklerde yok bende bir cesaret karþýlýk vermeye.. ömrümce sevincim yarým kaldý her zaman bu köylü güzeli yaman!
yarýn kýyamet kopacakmýþ gibi bir telaþ içinde her fýrsatta biraz daha yol alýyor hikaye o biraz daha sokuluyor, ben daha bir endiþelerde “ya yarýn giderse..?” ürpertiyor bu vesvese ya yarýn giderse? ne yaparým ben onsuz ben çaresiz, o sorumsuz ne deyip çýktý evinden sorsa biri ne derim ben onu kaybetmek, kaderde varsa var mahvýna sebep olmak içime koyar.. yahu nefes almaz mý diðer insanlar diðer odalardaki refakatçiler, hastalar, doktorlar, hemþireler, hasta-bakýcýlar kalbinin gümbürtüsü tenimin; parmak uçlarýný bekleyen kýskanç dürtüsü yüzümde uçuþan saçý dokunmasa bile dudaðýnýn sýcaklýðý nefesinin ýsýtmasý ses etmese bile kýkýrdamasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.