cümlemin damaðý düþmüþ
hiçbir sözcük tutunamýyor dilime...
seni gayri ihtiyari halinle bir mevsimin koþuþturmasýndan biliyorum
yeþiline düþmüþ yorgunluðun hasbihal eylemlerinden mesela
yeþile annemin gözlerinden baktýðýmdan beri
Kýrsal bir kabilenin kýtlýða düþtüðü gibi düþüyorum yokluðuna
rüzgarý kandýrýp ateþi telaþa vermek
iblisi fikrinle oyalamak mesela
kuþluðunda vaktin kuþkulanýp sebepsiz
devrildiðinde ihsan makamýndan
han soylu endiþem
pembe çiçeklerin özümsendiði renk
alacada bir firar nakþediliyor ucuna gecenin
bilir misin
kendi karþýlýðýný uyandýrýp içinde
kendi yarýmlýðýna aþk der lisan
zerreden doðrulup yaðmur avuçluyorum kýyýlarýma
misalden biraz daha yakýn hani
sessizliðinin inkârýný anlatýyor martýlar
çýðlýðýn perde arkasý ipeksi
ve sonu ihmal edilmiþ bir suretin görgü tanýðý
okyanuslarý anlatýrken sen kendi dilinde
ben eski bir efkârýn miladýndayým
beni sonbaharýn gecikmiþ rüzgârýna say
ve toparla ruhumu
þimo
sinan þeker