Sevgi seli bürürken ne güzel ihtiþamýn Beraberce yürürken o nadide akþamýn Bülbül güle ererken bendim senin yaþamýn Mavi meneviþ gibi Ýstanbul’du gözlerin!
Ne çok þiirler yazdýn edasýnda yazýnda Gönlüm üzre hep gezdin sedasýnda sazýnda Meþki öykündüm, süzdün gýdasýnda nazýnda Yüreðimin þehrinde Ýstanbul’du sözlerin!
Tuvale yansýr aþkýn ben Ýstanbul olalý Biz ki, aþkýndan taþkýn gönlü gönle salalý Varsýn, birazcýk þaþkýn kördüðümle kalalý Nasýl, her dem özlenmez Ýstanbul’du izlerin!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.