Sana olan efkarým baðrýmda filizlenmiþ,
Eli sarýp kollama beni sardýðýnla kal,
Kirlettiðin yüreðin sevgimle temizlenmiþ,
Sakýn elleri vurma beni vurduðunla kal.
Namerdim af edersem unuttu sanýr belki,
Bunu ben öldürdüm der kabrimi tanýr belki,
Mezarýmýn taþýndan yüzü utanýr belki,
Ellerde sefa sürme bende sürdüðünle kal.
Neler býraktýn deme býraktýðým sendedir,
Al çoðu senin olsun kalaný da bendedir,
Gönül yaramýn artýk acýsý bedendedir,
Sevip murada erme bende erdiðinle kal.
Ne aþkta ne sevgide ne sende gözüm kaldý
Ne yakacak ateþim ne kor ne közüm kaldý
Kulak ver dinle beni bir iki sözüm kaldý
Elde günyüzü görme bende gördüðünle kal.
HARUN YILDIRIM