Seni aðlarken görürsem, yüreðime iner acýn. Usumu yitiririm, dünyam kararýr. Ciðerim yanar, düþerim vefasýzýn peþine. O kaçtýkça ben kovalarým.
Seni aðlarken görürsem. Canýmý hiçe sayar, bendimi taþar, zývanadan çýkarým. Çaðlarým,coþarým, Sana dokunaný sürüklerim cehennemin derinliðine,
Seni aðlarken görürsem, Bu caný caným saymam. Varmýþým-yokmuþum umrumda deðil. Siler süpürürüm seni aðlatan yollarý, Bir engel býrakmam umut yolculuðunda. Dar ederim dünyayý, Piþman olurlar yaptýklarýna-yapacaklarýna. Öyle gözü karayým,ölürüm balam için.
Seni aðlarken görürsem. Üzülüp kahrolur,kendimi kaybederim, Koruyamadým,kanat geremedim diye. Biliyorum çok mutlusun, Biliyorum gülüyorsun, Biliyorum ekmeyinin-aþýnýn peþindesin. MAAZALLAH...........! Ya çarklar ters dönerse. Ben erimeden, ben tükenmeden, Neron olup yakarým yedi sülalelerini. Sonra, Ayakta dim dik durup, ardýnca gezen gölgen olurum. Ciðer parem–can yavrum. ____/_____ KURBAN SARCAN Sosyal Medyada Paylaşın:
kurban sarcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.