SENSİZ İSTANBUL
Günüm aydýnlýk deðil sen yoksun diye
Karanlýðý sarýyor sensiz ÝSTANBUL.
Gittiðin günden beri uzaksýn diye
Yalnýzlýðý karýyor sensiz ÝSTANBUL.
Kurþun gibiydi senden gelen söz bana
Can evimde sönmeyen sendin köz bana
Artýk ne bahar gelir ne de yaz bana
Çöl oldu bak kuruyor sensiz ÝSTANBUL.
Vurgun yedi yüreðim,senin elinden
Onulmaz hallerdeyim,acý dilinden
Kurtulmuyor gözlerim,sevda selinden
Hallerimi görüyor sensiz,ÝSTANBUL.
Ruhumdaki yaradan,akan kan gibi
Ateþlerde kül olup,yanan can gibi
Gittin gideli bomboþ,kalbi ben gibi
Þimdi kime yarýyor sensiz ÝSTANBUL.
Seninle güleceðim,sandý bu þehir
Yar sana da bana da,kandý bu þehir
Hercai vurgunlarla yandý bu þehir
Mazimizi arýyor sensiz ÝSTANBUL...
Gülseren MORKAN
07/26/2017
DOST KALEMDEN
Umutlarým kayboldu, bulmadým henüz
Sen sanýnca herkesi, attý bet beniz
Karþýmda kýz kulesi, ne güzel deniz
Nisbet yapýp duruyor, sensiz Ýstanbul............Aþýk Lüzumsuz
Deðerli dost kalem Aþýk Lüzumsuz üstadýma çok teþekkür ediyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülseren Morkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.