BİR ÇANAKKALE GEZİSİ

BÝR ÇANAKKALE GEZÝSÝ
Dur Gardaþ: Nereye gidiyorsun?
Bu bastýðýn topraðýn kutsiyetinin
Ne olduðunu biliyor musun?
Þirin ilçe Eceabat’tan gireceksin
Ece Halil tarafýndan fethedilmiþtir.
Necmettin Onattý’nýn "dur yolcu" þiiri,
Çam aðaçlarýyla kaplý tepede,
“Hürriyet zevkini tattýðý yerdir!”
Görmeden geçme.
Boðaz Kesen Rumeli Hisarý,
Kilitbahir Kalesi’nin aynýsý.
Uçan kuþ bile
Ona sormadan geçmezdi.
Anadolu insanýnýn alýn teri,
Taþýdýðý cephanenin mermisi,
Namazgah ve Hamidiye Tabyalarýn da
Korunuyor özenle.
Seyid Onbaþý
Bir an durdu:
Karþýda,
Namusuna göz dikmiþ,
Ýngiliz zýrhlýsýný gördü.
Birden gözleri döndü.
Ýki yüz yetmiþ kilo mermiyi
Kaldýrdýðý gibi
Topun namlusuna sürdü!
O top mermisi deðildi!
Türkün çeliðe dönmüþ tokadýydý!
Bütün milletin aðýrlýðýný taþýyordu.
Patladý!
Olean Zýrhlýsý’nýn dümenine isabet etti.
Döndü döndü…
Ve denizin dibine gömüldü!
Bütün dünya gördü,
Türkün gücünü.
Mecidiye Tabyasý
Yoðun deniz bombardýmanlarýyla
Yok edilmiþ.
Þehitlerin ruhu göðe yükselmiþti!

Havuzlar Þehitliðinde,
Beþ bin þehit yatmakta.
Yüzbaþý Kemal Bey
Cennette!
Peygamber ile birlikte
Çanakkale’yi seyretmekte.
Eski adý Kirte,
Yeni adý Alçýtepe.
Balkanlardan gelen Türk’e
Atasýndan hediye.
Metre karesinde
Rastlanýr altý bin mermiye.
Son ok.
Son kurþun.
Ve kaçan düþman!
Sargý yeri,
On sekiz bin þehidin acýsý.
Dayanamamýþ selvi aðacý,
Burum burum burulmuþ.
Sýrtýna Türk tarihi vurulmuþ.
On binlerce þehidin kemikleri
Yýðýlýndýr Zýðýndere de.
Bize el sallýyor sanki
Köpeði ile birlikte yatýyor,
Þehitlikte.

O þehitler ki
Yatýyorlar bu koyda,
Çocuklarýyla birlikte,
Elleri koynunda!

Yenilginin acýsýný yaz
Hales Anýtýna.
Ýstediðin kadar hayel et.
Çanakkale’yi sakýn unutma.

Yirmi dört saat
Düþmana bir adým attýrmamýþ,
Ezineli Yahya Çavuþ,
Çarpýþarak þehit olmuþ!

Düþman kan gölünü görünce,
Geminin dýþýna çýkmak istemedi.
Süngü zoruyla savaþa sürüklendi.
Eriyik halinde maden parçalarý,
Morto koyunda hala durmakta.
Zenci, Ýngiliz, Fransýz, Senegalli, Hindu
Madalyalarýyla birlikte yatýyorlar burada.

Çanakkale’nin
En hakim yerinde ki
Hisarcýk Tepesini
Göreceksin.
Çanakkale Þehitler Abidesini,
Savaþ Eserleri Müzesini,
Abide Þehitliðini…

Kur’an-ý Kerim ve Þehit Mektuplarý
Titretir insaný!
Anzak Koyunu,
Bir tarafta Conk Bayýrýný,
Diðer yanda Anafartalar’ý
Ve yüce baþbuðun ruhunu hissedeceksin!

Türklüðün kalbinin attýðý yeri,
Bütün sinir uçlarýnýn toplandýðý yeri,
Canab-ý Allahtan aldýðý güçle,
Emri veren
Ve
Geri dönmeyen,
Milletin namusunu, þerefini,
Topraðýný, bayraðýný, istiklalini
Korumak için o mübarek Komutanýn…

Ýslamýn son kalesi,
Türklüðün son nefesi sönmesin diye,
Ölümü emreden,
Böyle bir komutan var mýdýr tarihte?
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ten baþka.
Bilen varsa söylesin?
O diyor ki
“Karþýlýklý siperler.
Mesafe sekiz metre.
Ölüm muhakkak!
Birinci siperdekiler ölüyor.
Ýkincisi onlarýn yerine geçiyor!
Öleni görüyor.
En ufak bir futur yok!
Sarsýlmak yok!
Bilenler Kur’an okuyor,
Bilmeyenler kelime-i þehadet getiriyor”
Türk askerindeki bu ruh,
Çanakkale Savaþýný kazanan ruhtur.
Elli Yedinci Alayýn
Tek bir eri bile hayatta kalmadý.
En yaþlý gazi Hüseyin Kaçmaz,
Bir elinde bastonu,
Diðer elinde kýz çocuðu,
Esir düþmüþ.
Nice savaþlara katýlmýþtýr.
Düþmana taþ ve sopa ile saldýran
Mehmet Çavuþlar…
Arý Burnunda,
Çanakkale ile birlikte
Türklüðün kalbinin attýðý her yerde,
Her hücresinde,
Çanakkale’nin Her yerinde
Ayrý ayrý destan yazýldý.
Onlar vazifesini yaptý.
Þimdi sýra bizde.
Çok çalýþ.
Oku oku oku
Bir daha oku
Ve
Çanakkale’yi asla unutma.
Unutturma.

Her Türk çocuðunun hakkýdýr:
Ömründe bir kez olsun
Çanakkale’yi
Gözleriyle görmesi
Ve yüreðine gömmesi
Ve aklýndan hiç çýkarmamasý… gerekir.

Çünkü:
Onlar nefessiz kaldýðý için
Biz bugün nefes alýyoruz…
Yusuf Yýlmaz





Sosyal Medyada Paylaşın: