Geri döndüm; Sandalyeyi çekip oturdum, Masaya sýkýþtýrdým kendimi, Ne zaman rahat býrakmýþtým ki? Kollarýnda mecal var mý sarýlmaya, Geri döndüm, Hayallerimle, küsüratýmla, palavralarýmla! Zamaný, geçmiþi köþede sýkýþtýrýp öldürdüm. Hal var mý dudaklarýnda; Bir kaç kelam için, Küfür de olur.
Telaþlý bir kumru çifti kadar safým, Fakat deðilim masum, Geri döndüm, Þiirler hep yarým kaldý, Çünkü hepsinde sen vardýn.
Kurtlar kemirmiþ sandalyeyi, Yakmamýþlar masayý kýrýp, Hayret! ’Öldü’ diye kaldýrýp atmýþlar defterleri, kalemleri, Hatýrlamýyorum hangi duvara yaslanýp aðladýðýmý, Bir çok ev gördü gözlerim, Bir çok yalan duydum kendi aðzýmdan, Bir çok kuytuluða iþledi aðlamalarým, Ne de sulu gözmüþüm! Ýçerim tuz çölü olsa gerek, Neyse ki geri döndüm, Kabul et veya etme; Bir ’elvedaný’ alýrým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.