SENİ GÜNLERE BÖLDÜM

Seni günlere böldüm, seni aylara
Daha yýllara, yüzyýllara böleceðim
Ve her zaman söyleyeceðim ki beni anla
Böyle eskitilmiþ de olsa bu kalbi
Minesi çatlamýþ bir diþ gibi durduracaðým karþýsýnda.

Þiirler söylenir, þiirler biter
Biz bu sevdayý neresine sakladýktý sen ona bak da
Kahverengi avuçlarýna mý gözlerinin
Tam oradan mý kahverengi yaðan bir aydýnlýða.

Bütün günler yenileþir her bekleyiþte
Ve bütün dünler, bütün geçmiþler
Kapýný açarsýn ki bir de, hiç kimseler yok
Çaresiz, benim sana geliþim de hep böyle.

Dün akþama doðru turuncu bir bulut geçti
Sonra bütün bulutlar hep birden geçti
Anýlar, anýlar, belki hepsi bir kelime


Bazý adamlar ki bu zamanlara
Dokunur geçerlerdi
Yani bir piyanoya ve onun tek bir tuþuna
Dokunur gibi…

Türk edebiyatýnýn mihenk taþlarýndan Edip Cansever, o iz býrakan dokunuþlara sahipti.
Hüzün ve yalnýzlýk… Ancak öyle bir hüzün ki, mutluluða kapýyý aralayan,
öyle bir yalnýzlýk ki, ona koþan ve kaçýnan!

Edip Cansever’in aramýzdan ayrýlýþýnýn üstünden 31 sene geçti.
’Fazla þiirden öldü Cansever’
Cemal Süreya, belki de bu sebeple Edip Cansever’in ardýndan yazdýðý þiirde
yakýn arkadaþýnýn ölümünü “fazla þiire” baðlar;
Her þeyin fazlasý zararlýdýr ya,
Fazla þiirden öldü Edip Cansever…


Unutulmadýnýz Unutulmayacaksýnýz.
Sosyal Medyada Paylaşın: