Birkaç gün önce bir arkadaþým, “Yanýlmýyorsam çevirisi Ataol Behramoðlu’na ait, belki Rusçasýný da paylaþýrsýn” diyerek Mayakovski’nin çok beðendiði bir þiirinden bahsetti:
Hayatýn en hüzünlü aný, mevsimine kapýldýðýn kiþinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadýðýný anladýðýn andýr… Býrak, gitsin… Býrak, git…
Bunu okuduktan sonra aklým ister istemez þairin Tatyana Yakovleva’ya Mektup adlý bir baþka þiirine, daha doðrusu þiirin son kýsmýna gitti:
Ýstemiyorsun öyle mi? Peki Bu hakareti de iþleriz genel hesap listesine. Ama bil ki er geç Gelip alacaðým seni Tek baþýna ya da Paris’le birlikte. (Çeviri Ataol Behramoðlu)
Öncelikle bu son dizelerin ait olduðu baðlamla ilgili kýsaca bir þeyler söylemek gerek. Tatyana Yakovleva Paris’te yaþayan bir Rus göçmendir. Mayakovski 1928’de Fransa ziyareti sýrasýnda Yakovleva’yý görür ve aþýk olur. Birlikte Sovyetler Birliði’ne dönmeyi teklif eder. Ancak Yakovleva reddeder. Þair Moskova’ya eli boþ dönmek zorunda kalýr.
Her ikisinin de ayný kiþinin aðzýndan çýktýðýna insanýn inanasý gelmiyor. Nerede ilkindeki yarý arabesk boyun eðiþ, nerede ikincisindeki aþkla karýþýk devrimci tehdit. Arkadaþým karýþtýrdý herhalde diye düþündüm. Ama google’a “Hayatýn en hüzünlü aný” yazdýðýmda çýkan sonuçlarý görünce açýkçasý þaþýrdým, biraz da utandým: Mayakovski’nin Türkçede bu kadar popüler olmuþ dizeleri var ve ben ilk kez duyuyorum!
Sosyal Medyada Paylaşın:
DEVRİM DENİZERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.