KIRK KİLİT

Uslanmaz bir çocuk olurum hep bu saatlerde,
Bu saatlerde annem, karanlýktýr benim.
Sesini yalnýzlar çarþýsýnda yitirmiþ,
-Boynundaki yara izi görünmesin diye-
Üzerine ince yeþil bir þal gezdirir.

Gelsen de iki lafýn baþýna olsa,
Gönül tokluðumuz.
Sýrtýmýzý sývazlasa dayandýðýmýz duvar.
Bir gar unutulmuþluðunda dalýp gitse gözlerimiz.
Yine de silinir mi aydýnlýk görmeyen ufuklarda,
Çürümüþ izimiz.

Daha kaç asýr eskir yüzün?
Daha kaç aynada periþan görünür?
En sarhoþ haliyle ilk insan haline bürünür,
Bürünür de misafir olur hanemize hüzün.
Ýþte denizler hep akþamüstü köpürür.
Akþamüstleri ondan bu kadar hazin.

Vazgeçmek.
Vazgeçmek ne haddime?
Yürek sevmiþ,
Akýl kabul buyurmuþ.
Ellere nesi?
Ey aklýmýn almadýðý,
Dilimin dönmediði sevgili;
Kalbine kýrk kilit vursan,
Kýrkýný da açarým.
-Bilmiþ ol.

Sosyal Medyada Paylaşın: