ZAKİR KUŞLAR

Seherde öten kuþlarla
Meþrebim ayný herhalde.
Aklýma geldikçe bu duygu
Daha yakýnlaþýyorum onlarla.
Ne güzel ötüþüyorlar hem de ahenkle
Ne yanýk gönülleri var
Gönül birliðimiz var onlarla.
Zamaný da iyi biliyorlar hani
Hemde derviþlerin kazanç zamaný
O güzelim seher vaktinde
Hiç olunmaz mý onlarla? ..
Uyanýk gönüllere arkadaþ
Yanýk gönüllere yoldaþ
Ýhvandýr onlara cümle derviþ
Nasýl beraber olunur
Bu kuþlarla bir olmayanlarla? ..

Sanki bir halaka olmuþlar
Bir zâkirbaþý etrafýnda
Zaman zaman esma almýþlar
Tefekküre dalmýþlar gibi
Hep birlikteyiz
Bu güzelim kuþlar ve bu ahengi
Kuþlar gibi duyanlarla.
“Fâ’lemennehû”dan sonra;
Lâ ilâhe illallah...
Lâ ilâhe illallah..,
Önceleri ritim yavaþ, ses kýsýk
Sonra hýzlanan ritim ve gürleþen sesler
Bu ses, duyan gönülleri besler.
O kadar kalabalýk bir koro ki
Hem de düzenli
Seslerin hepsi gýrtlaktan;
Lâa’ilâhe il lal lahh...
Lâa’ilâhe il lal lahh...

Ses ve ahenk artarak devam ediyorlar
Kýsmeti olanlarla birlikte.
Öyle gürleþiyor ki zâkir kuþlarýn sesi
Her halde duyulur semâlarda.
Seyyare melekler iletmiþlerdir Mevlâ’ya
Bu mecliste olup bitenleri
Yazýlmýþtýr sevap defterine bir deðil on’larla.
Bâzan tesadüfen bulunulur,
Kiþi sevdikleriyle beraberdir.”in hatýrýna
Günahlar baðýþlanýr inþallah
Emri Ýlahi de böyle deðil mi?

Sonra durulup yavaþlýyor
Fýrtýnadan sonraki denizler gibi.
Ortada bir kanat çýrpýlýr:
“Celle celalühû”
Ses yok, nefes yok gibi...
Sanki Batýpark’da aðaçlar,
Aðaçlarda dallar,
Ve dallarda hiç kuþ yok gibi
Sessiz bir bekleyiþ var.
Anlaþýlýyor ki bir esma bekleniyor...
Derken gür bir ses;
“Allah’tan baþka ilah yok!
Ýlle Allah vardýr! ..”
“Ýl lal lahh, Al lahh...
Ýl lal lahh, Al lahh.”(c.c)
Ýsbatiye söyleniyor olmalý.
Sesler yine yavaþ yavaþ yükseliyor.
Ne güzel bir tertip var þu kuþlar korosunda
Hiçbir kuþ, geçmiyor diðerinin sesini
Huþû içinde söylüyorlar derviþ canlarla.
Ayýrma ya Rabb’i bizi kuþlardan
Hep birlikte olalým kuþlar ve
Kâlbini tevhidle yuyanlarla.

Bu defa ortadan bir ses geliyor
Kuþlarý ve dinleyenleri titretircesine;
“El Evveli Allahh, El Ahiru Allahh.
El Zahiru Allahh, El Batýnu Allahh...”
Kuþlarda tüyler diken diken! ..
“Men kâne fî kâlbihî Allahh,
Fem’înuhû fiddareyne Allahh,
Ve men kâne fî kâlbihi gayrullah,
Ve hasmuhû fiddareyne Allahh.”
Aman ya Rabb’i! ..
Açýklama geliyor ki dayanýlýr mý?
“Her kimin kâlbinde Allah varsa,
Onun muini Allah’dýr.”
Aman Allah’ým meded.
Bütün kuþlar nefeslerini tutmuþ adeta
Sessiz ama içleri dopdolu.
Allah aþký kaynýyor
Sanki bir kývýlcým bekliyor.
Bir ýlýk akýntý var kâlplerde
Aþk budur herhalde, sevgi bu olsa gerek.
Dünya ve dünyadakilere duyulan aþk,
Maþukuna kavuþunca azalýr zamanla.
Allah aþký öyle deðil ki! ..
Maþuka yaklaþtýkça aþkýn yakma derecesi
Sürekli artar.
Öyle olmasa pervaneler dönüp dönüp
Atarlar mýydý kendilerini ateþe?
Aman Allah’ým...
Duygu dolu bir kâlple esma beklerken
Nefesler tutulu.
Ýþte hep beraber; ”Ya, Allahh...(c.c.)
Öyle bir Allahh deniliyor ki
Bir defa Allahh deyince bir daha
Çýkýyor esma, o güzelim aðýzlardan.
Ya, Allahh(c.c.)
Sanki içlerinde ki ilahi aþk boþanýrcasýna
Söyleniyor. Ya, Allahh
Bütün azalar emrine girmiþ kâlplerin
Kâlpler ise bundan mutmain.
Bütün kuþlarýn kapalý olmalý gözleri,
Aceba sararmýþ mý yüzleri?
Ya kanatlarý ne durumda,
El gibi baðlamýþlar mý saygýyla?
O da ne?
Sesler kýsýlmýþ bütün teslimiyetle
Görülmeye deðer diyeceðim ama
Aslýnda o âný yaþamak gerek.
Nasýl bir hâl Allah’ým...

Kuþlar da elif cüzünü okumuþlar galiba
Elif’den Ye’ye kadar biliyor olmalýlar.
Ne de güzel özenerek çýkarýyorlar
Hem de uzatýyorlar, Lâmelif’den önceki He’yi.
Allâahhhhhhhhh........(c.c.)
Sanki koca bir deniz dalgasý
Kýyýyý dövercesine “All-...” derken,
Sonra da dalganýn tekrar denize dönerken
Kumsalda çýkardýðý hýþýrtý gibi “-llahhhhhhh....”
Esma tamamlanýnca ne muhteþem oluyor.
All llâahhhhhhhh....
Ciðerler doluyor ve boþalýyor
All llâahhhhhhhh derken.

Bir ara;
Sözü en çok dinlenilen, cývýltýyý susturup;
“Atýn kâlbinizdeki hesaplarý,
Alacaðý vereceði sonra hesaplarsýnýz.
Meþgul etmeyin kâlbinizi baþka þeylerle.
Sadece Allah’ý düþünün ve öylece zikredin.”
Diyerek sitem dolu bir ikaz ediyor.

Ne kadar haklý bir ikaz.
Gafletinden avcýya yem olan kuþlar gibi
Þeytanýn avý olunmamalý.
Böylece taklidî zikirden
Tahkikî zikre kavuþmalýyýz.
Bu duygularla tekrar baþlanýyor
All llâahhhhhhhh...(c.c.)

Þimdi gözlerinden yaþlar geliyordur.
Ama bu anda gelen gözyaþý
“Allah aþkýndan olunca kâinatýn haberi olur
Ve bu göz yaþý farklý bir kanaldan gelir ki,
Tadý acý da deðil, tuzlu da. Ayrýca
Dokunduðu ten parçasýný
Cehennem ateþi yakmaz”
Diye inanýyor, bu yolun büyükleri.
Diyorum ya bu kuþlarla
Ayný meþrepteniz herhalde...

Hafif bir sükunetten sonra
“Ya Rahman, Ya Rahim, Ya Allah
Ya Settar, Ya Gaffar, Ya Allah.(c.c.) ”
Deniliyor birkaç defa.
Ardýndan da:
“Ya Rabb’i günahlarýmýzý;
Settar isminle setr’eyle. Amîn...
Gaffar isminle aff’eyle. Amîn...
Habib-i edibin hürmetine,
Ýnsü Celalin hürmetine,
Azameti Kibriyan hürmetine ya Allah...”
Hep birlikte Amîinn... diyorlar sanki.

Þimdi de Allah diridir demek istiyorlar:
Hayyy, Hayyy, Hayyy Allah...(c.c.)
Sonra yüceliði ve kudsiyeti dile getiriliyor:
Hûû, Hûû, Hûû Allah...(c.c.)
Bitiminde güzel bir naðme ile
“Entel Hadi entel Hakk,Leysel Hadi ille Hûû,
Ya Hûû ya Hûû, ya men Hûû, Lâ ilahe illa Hûû.”
Hûû, Hûû, Hûû’lar uzayýp gidiyor
Huþû içinde.
Artýk sonuna mý geliniyor bilinmez.
“Hayyul Kayyum ya Allah” cümlesi
Söyleniyor gibi geliyor cývýtýlarý
Dinleyenlere.
Bazý kuþlar ilahi de mi söylüyorlar?
Sanki kaside sesleri geliyor gibi.
Cezbeye de gelirler mi aceba?
Dünyadaki bütün çocuklar
Ayný dili konuþur derler.
Zâkirler de öyle aceba?

Aman ya Rabb’i! ..
Senin ilim ve kudretinden
Birþeyler öðrendikçe anlýyoruz
Ne kadar bilmediðimizi,
Ve idrak etmeye çalýþýyoruz
“Aðaçlarýn kalem,denizlerin mürekkep
Olmasý halinde bile ilmini yazmaya
Yetmiyeceði” gerçeðini...

Her varlýk kendi lisan-ý haliyle
Seni zikreder, sana þükreder.
Bir idrak edebilsek,
Tam idrak edebilsek diyorum.

Kuþlarýn her sabah, ama her sabah
Güneþ doðana kadar, yani
Namaz geçene kadar ötüþleri ne güzel.
Coþku bitiyor güneþ doðunca,
Bazýlarý devam ediyor, tek tük.

Kimbilir dualarý ne güzeldir kuþlarýn,
Kimseyi ayýrdetmeden sevaplarý
Baðýþlýyorlardýr herkese.
Hatta imanlý hasýmlarýna bile...
“Kaaffe ehl-i îman ve kaaffe ehl-i Ýslâm ervahýna”
Öyleyse biz de: Amîn... demeliyiz kuþlarla.
Zaten baþlarken ve biterken aþýr okuma sesi
Geliyor gibi. Diyorum ya,
Meþrebimiz ayný herhalde kuþlarla.

Kuþlar da gür sesle ötüþüyorlar
Seslerini duyanlar, huzur-u Ýlahi’de
Kendilerine þahitlik etsinler diye herhalde.
Akla cehrî zikredenler geliyor;
Kadirî mi yoksa bunlar, ya da Rufaî;
Halvetî mi, Cerrahî mi, yoksa Mevlevî?
Acep zikir bahçesinin hangi gülünün
Rayihasý sarhoþ etmiþtir onlarý? ..

Kuþlar;
Ýçlerinden geldiðince saf
Ve riyâsýz olarak ötüyorlar.
Kimseyi korkutmadan,býktýrmadan.
Elini verenin gönlü de gidiyor elden
Artýk býrakmýyor tevhidi dilden.
“Nerede görürseniz girin ve faydalanýn,
Bu dünyadaki cennet bahçelerinden.”
Buyurmuyor mu? Allah Resulü (s.a.v) .
Yolumuz düþebilir bir sabah böyle bir meclise
Ama her gün olduðunu bilirsiniz.
Her sabah girmeli bu gibi meclislere
Bekleyelim sabahlarýn nurlu vaktini
Mahþer harmanýna götürmek için
Ýbadetle yeþertelim ekilen ekini.

Hizmet edelim ki, himmet edilsin
Çünkü himmet, hizmetin mükâfatýdýr.
Allah’(c.c) için biraraya gelenler
Sadece bir deðil misliyle alýr ecrini.
Birde Üstad’ýn dediði gibi:
“Vermek istenmese, istemek verilmez! ..”
prensibini unutmayalým.
Ýstemezsek verilmez.

Ya Rabb’im:
Mahþerde görmemek için dehþet,
Aczimizi idrak etmeyi bahþet,
Ýstemeyi gönlümüze nakþet...

Duymuþsunuzdur ümit ederim,
Muhterem Mehmet Emin Ay’ý,
Þairin tercümaný olarak;
“Selamýmý arz eyle Resûlü Sekaleyn’e.”
Derken yanýyor ve dinleyenleri
Yakýp kavuruyor.
Kuþlar sadece Maraþ’ta Batýpark’da yok
Her yerde bulunuyor.
Herkes kendisini bir kuþlar meclisi
Ýçine katar ya da öyle düþünebilir.
Kâlpler tefekkkürde
Diller tezekkürde,
Ýster cehrî, ister hafî
Sen Allah’ý an, kâfi.
“Kâlplerden geçeni Allah bilir.”
Emri Ýlahî bize kýlavuz.
Bir esma bekleyelim kuþlardan,
Zâkir kuþlarýn kuþçularýndan,
Yavrularýndan, oðullarýndan,
Kuþçuoðlu’ndan da bekliyelim.
Nefsini yenen Galip’ler gelsin
Galibî’lerde gelsin bu meclislere.
Sev bizleri ya Rabb,
Sevdir bizleri ya Rabb.
Sevindir bizleri ya Rabb...
Dua ve ibadetlerin kabulü için,
Sevaplardan îman ve Ýslâm ehlinin
Nasiplenmesi,
Yaþayanlarýn huzuru için,

Yaratýlanlarýn adedi,
Kendisinin razý olduðunca,
Arþýn aðýrlýðý ve kelimelerin adedince;
Diyelim hep beraber...“Fâ’lemennhûû,
Lâ ilahe illallahh...
Ýllallah, Allah...
Hayy Allah...
Huû Allah...
Allahhhh...”


23 Mayýs 2000
Mustafa Zincirkýran
Sosyal Medyada Paylaşın: