GÜNEŞE KARŞI

Saçlarým güneþe karþý daðýlýyor.
Bin yýllýk bir geçmiþin izi,
Ellerimin çini kaplý çizgilerinde,
kayboluyor...
Ve o karþýmda uyuyor.
Kirpiklerinin uzun sevdasýnda,
Kendimi görüyorum.
Parmaklarýnda ürpermeyle karýþýk,
Sabahýn esintisi...
Üzerine örtülü mavi kelebekte,
Kalbimin derin sevgisi...
Ve o karþýmda uyuyor...
Masallar dolaþýyor karanlýk evlerde.
Dudaðýnýn kenarýndaki minik kývrýmda,
Benekli sandallar...
Her bir sandalda,
Sürüklenen yapraklar...
Gece gök taþlarý düþüyor bulutlara.
Gök taþlarýnýn indiði boþluklarý,
Mucize kokulu gülümseyiþleri dolduruyor.
Saçlarým güneþe karþý savruluyor.
Sabah mahmurluðu omuzlarýmda...
Buðday kokusu týrnaklarýmdan damlýyor.
Damlalarda çið tanesi...
Çið tanelerinde Bursa...
Yeþil bir tülbent giyiyor saç tellerim.
Deniz yýldýzlarý aðlarla çekiliyor.
Bir mapushane duvarýna,
Þiirler yazýlýyor sigara dumanýndan damýtýlan.
Ve o karþýmda uyuyor...
Nazým Piraye’nin adýný,
kol saatine kazýyor.
Leyla, Mecnun’a kavuþuyor,
Uçsuz bucaksýz çöllerde.
Ve o karþýmda uyuyor...
Hayat...
Yeniden baþlýyor!





Sosyal Medyada Paylaşın: