bir þiire sinmiþ koku buldum, mavi ve siyah zakkum tadýnda biraz ki neyin öcünü alabilir insan seviþmelerinin ertesi, silemiyorsa unutkanlýðýnýn terlerini..
tene deðer ten ve böyle baþlar her seviþme ki ben kirpiklerinden düþüp, göz bebeklerine dokundum, teninde eserken dört mevsimin kokusu..
inan bu yüzden alt dudaðýmdan bir b-aþka d-üþüyor sureler..
kimse kendisine o kadar inanmýyor biliyorsun..
yokluðunda g-özlerim daha yorgun sadece daha az varým gibi anlamýyorsun deðil mi?
eksiliyor kültabaðýmda izmaritlerin sayýsý ve bardaklar ki batýyor alt dudaðýma çatalýn ucu..
sen hep ayný þarkýnýn nakaratlarýna yakýþýyorsun..
doðru soruyu sormakla baþlar ilk kendinden gitmek bu yüzden mi bana b-akmayý býraktýn..
bi haberken senden balýkçý kasabalarý...
tamam sus aralýðýnda gel konuþalým hayattan ve sonra ne olmadýðýndan hayatýn.. çaðrýlmayan yere gitmeden önce..
(...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
eksik susmalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.