gecenin gizine karýþýrým
fark edenim olmaz
karanlýða yazýyorum seni her gece,
sözlerime cemreler düþtüðünden beri
çözemedim düðümünü bir türlü,
birbirine dolanan bu devrik uykusuzluðun
sessizce izini sürüyorum firari uykumun
gecenin koynuna zehrini akýtan
bedenimin hafiyesi gölgem bile yok artýk
bir ben varým
bir de içi boþalmýþ düþlerim
uzak bir þehrin sessizliðinde biri vardý,
her gece yazýlýyordu gecenin siyahlýðýna
bekle diyordu;
"hele ay sokulsun gecenin koynuna
iþte o zaman süzülürüm düþlerine" sükunetle,
sessizce
zaman yalnýzlýðýmýn fahiþeliðine soyunmuþ
yokluðuna utanç düþtü
kayan son yýldýzla o da gitti
ve,
ve ben tekrar yalnýzlýðýmý öpüyorum...
21 Temmuz 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.